Łydką tenisisty określa się uszkodzenie głowy przyśrodkowej mięśnia brzuchatego łydki. Dzieje się to najczęściej podczas ruchu zgięcia stawu skokowego połączonego z wyprostem kolana. Jest to związane również z częstą i dynamiczną zmianą kierunków. Właśnie dlatego na tę kontuzję cierpią często tenisiści, ale również koszykarze, piłkarze ręczni itd.
Ból najczęściej zlokalizowany jest po przyśrodkowej części łydki, stosunkowo niedaleko od przejścia mięśnia w ścięgno achillesa. Może pojawić się obrzęk, a przy zerwaniu nawet niewielki krwiak w tym rejonie. Ból uniemożliwia dalszą grę, utrudnia chodzenie oraz nasila się przy rozciąganiu i skurczu mięśnia brzuchatego np. przy stawaniu na palce.
Bezpośrednio po urazie powinno się zaprzestać aktywności sportowej na czas gojenia się mięśnia, który jest bardzo różny w zależności od stopnia uszkodzenia. Przy niewielkich urazach wystarczą 1-2 tygodnie przerwy, a przy poważniejszych kontuzjach czas ten odpowiednio się wydłuża.
Odpowiednio przeprowadzone badanie kliniczne, poparte USG jest nam niemal w 100 % w stanie potwierdzić postawioną diagnozę. Początkowa rehabilitacja opiera się głównie na leczeniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym. Nie należy całkowicie unieruchamiać tego rejonu, ale zmniejszyć aktywność. Po początkowym okresie głównym celem rehabilitacji jest przywrócenie ruchomości stawu skokowego i elastyczności mięśni łydki i całej tylnej taśmy mięśniowej. Bardzo ważne są ćwiczenia funkcjonalne przygotowujące łydkę do zmiennej pracy.
Mięśnie w naszym ciele, aby nie ulegały urazom muszą mieć odpowiednią elastyczność i wytrzymałość. Bez tego kontuzje mięśniowe mogą skutecznie przeszkadzać nam w realizowaniu naszych sportowych pasji.
Mięśnie w naszym ciele, aby nie ulegały urazom muszą mieć odpowiednią elastyczność i wytrzymałość. Bez tego kontuzje mięśniowe mogą skutecznie przeszkadzać nam w realizowaniu naszych sportowych pasji.
