Kolano skoczka

Pod nazwą kolano skoczka kryje się przeciążeniowa kontuzja aparatu wyprostnego kolana. Dolegliwości zazwyczaj koncentrują się w dolnej części rzepki w okolicach jej wierzchołka, rzadziej nad rzepką lub w miejscu przyczepu więzadła właściwego rzepki na guzowatości piszczelowej. Przeciążenie powstaje na skutek nakładających się mikrourazów i prowadzi do powstania zmian zwyrodnieniowych więzadła właściwego rzepki, powodując zaburzenie jego ukrwienia, utratę elastyczności a co za tym idzie prawidłowej funkcji. Może występować ból na skutek mechanicznego ucisku na więzadło.

kolano skoczka

Wyróżniamy 4 fazy występowania objawów:
1 stopień – sporadyczny ból tylko podczas aktywności
2 stopień – ból podczas zajęć nie ograniczający możliwości zawodnika
3 stopień – ból ograniczający możliwości zawodnika
4 stopień – ból niezależnie od aktywności

 

Badaniami potwierdzającymi diagnozę kolana skoczka są USG i rezonans magnetyczny.
W grupie ryzyka znajdują się osoby uprawiające sporty w których wykonuje się znaczną ilość skoków np. siatkówka.

 kolano-skoczka
Leczenie zachowawcze w większości przypadków jest wystarczające i trwa od 3 do 6 miesięcy. Postępowanie jest zależne od fazy usprawniania, opiera się na normalizowaniu napięcia mięśnia czworogłowego uda który jest odpowiedzialny za odpowiednią pracę rzepki, uzyskaniu prawidłowej długości mięśni zginających i prostujących kolano oraz na przywróceniu im odpowiedniej siły. Ważnym elementem są ćwiczenia ekscentryczne mięśnia czworogłowego wspomagające proces przebudowy ścięgna. Dodatkowo można stosować fizykoterapię w postaci krioterapii, lasera czy ultradźwięków aby wspomóc procesy regeneracyjne organizmu i zmniejszyć dolegliwości. Popularne są również opaski uciskowe na ścięgno oraz stosowanie tapingu.